Mentres decenas de pallozas languidecen na montaña de Lugo, na ladeira leonesa de Ancares varias destas construcións da arquitectura tradicional viven unha segunda mocidade. Ocorre no municipio de Balboa, situado a pouco máis de 15 quilómetros da fronteira lucense, e onde pallozas como as de Balboa, Chís ou Canteixeira son dinámicos centros sociais, turísticos e ata lugares de diversión. «Facemos un pouco de todo», resalta Rosa Farelo, xerente da de Balboa, construída fai 15 anos polo Concello con fondos da Deputación de León. A de Canteixeira ten máis de douscentos anos.
Tanto as pallozas novas como as rehabilitadas respectan as técnicas e estilos da arquitectura popular, con forma oval ou circular, cuberta de palla e grosos muros de pedra. O novo é a enorme actividade que albergan no seu interior. «A palloza é un ente en se mesmo», sinala Farelo. Cando a xente «baixa» dos pobos para ir ao médico ou a Ponferrada toma algo ou queda para verse na palloza. Tamén é restaurante e unha vez ao mes organiza unha cea-concerto. Varias citas que se celebran nela son un reclamo que atrae multitudes, como a noite de jazz -o venres pasado-, o magosto celta -o primeiro fin de semana tras Todos os santos- ou san Juan. Nos actos participan as distintas pallozas. Un exemplo: o magosto empeza pola tarde co conxuro da queimada e o asado de castañas e patacos na de Balboa, onde se celebra o primeiro concerto. O segundo ten lugar na de Chís. «Engánchase un día con outro. Vén xente de Galicia, de Madrid de Andalucía... Moitos coñécense aquí e ven sempre aquí», comenta.
As pallozas tamén son destino turístico. Nelas danse a coñecer produtos -torta e fariña de castaña, marmeladas, queixos, artesanía...- dunha zona que segue dependendo da gandería -a tenreira do val de Ancares- e a agricultura. Nun proxecto de «crear alternativas para que a xente siga traballando no pobo sen necesidade de irse a outro sitio», as pallozas xogan un papel decisivo
No hay comentarios:
Publicar un comentario