Reserva da Biosfera da Unesco, (LIC) Lugar de Interese da Unión Europea, (ZEPA) Zona de Especial Protección das Aves, Rede Natura 2000, Zona Protección do Urso (Oso Pardo), ZEPVN Zona Especial Protección dos valois naturais, Reserva Nacional de Caza....

¿CANDO O PARQUE NATURAL?

domingo, 6 de junio de 2010

Cren que a crise pode ser unha oportunidade para que o campo reviva

O paro devólveos a Cervantes

Os protagonistas desta historia naceron no corazón dos Ancares, no municipio lucense de Cervantes. Amadeo Fernández Fernández, de 31 anos; Carlos López Blanco , tamén de 31, e José Manuel Gómez Santín, de 26, creceron ao aire libre, en contacto coa natureza e vendo o enorme esforzo e as dificultades ás que se enfrontaban os seus pais, que son gandeiros de vacún, para saír adiante. Por iso, cando hai varios anos uns empresarios da zona chamáronos porque necesitaban man de obra na construción, aparcaron a súa formación profesional -en Automoción, Electricidade e Forestais, respectivamente-, reconvertéronse en yeseros -escayolistas- e abandonaron as saias da montaña nunha viaxe de ida, do que agora acaban de completar a volta. Eles son tres, pero contan que só no seu concello hai máis novas retornados, nun fenómeno que ao parecer tamén se está dando noutras zonas do interior de Galicia.

Hai varias décadas que a fantasma do despoboamento ameaza o paraíso natural da montaña lucense. Neste tempo miles de persoas fixeron as maletas e abandonaron as aldeas. Os que quedan van envellecendo sen que haxa substitución á vista. Con todo, a crise económica pode ser unha oportunidade para que o medio rural reviva un pouco.
Os mozos que como Amadeo, José Manuel e Carlos están a retornar debido ao paro nas cidades demóstrano. Pero se atopan con moitas dificultades. «A idea de quedar aquí non era mala se poideramos vivir, non malvivir», resume Carlos. «Vivindo só dá gandería, vivir, pero vas andar sempre ao límite. Fóra fas ou teu traballo, saes do e olvídaste porque che pagan a final de mes, mentres que co gando non podes desconectar», explica Amadeo.

Que a carne custe o que vale
«Non é cuestión de subvencións, é cuestión de que a carne custe ou que ten que custar, porque do produtor viven varios intermediarios mentres que nós dificultades para vivir», sinalaron. Neste sentido, a nai de Amadeo recorda que na década dos oitenta, cando criaba aos seus tres fillos, un saco de 50 quilos de penso custaba 500 pesetas. Hoxe en día, un de 40 quilos custa 14 euros, pero o prezo da carne non subiu un céntimo. Tamén opinan que nos mercados gandeiros debería haber máis inspeccións para combater a fraude, sobre todo do IVE.
De face ao futuro, gustaríalles que a creación do Parque Natural dos Ancares, se finalmente leva a cabo, abríselles oportunidades laborais, como gardas ou brigadas forestais, por exemplo. «Era bo ter ou de aquí, a explotación gandeira dá casa, e outro traballiño aparte que nos achegase uns ingresos máis ou menos fixos e nos permitise vivir sen estar ao límite», comentaron. A Voz

No hay comentarios:

Publicar un comentario