Resulta difícil manter o optimismo en relación coa evolución demográfica do interior de Galicia, e aínda máis en zonas como a da montaña lucense. Pero de cando en vez xorden luces neste escuro panorama e unha acábana de acender catro veciñas de Cervantes, que non están dispostas a deixarse vencer nin polo pesimismo nin pola pasividade e están a crear unha empresa relacionada co turismo, pero cun orixinal enfoque.
Baixo o nome dos Ancares de Meu pretenden dar a coñecer a paisaxe e os recunchos desta característica comarca, algo que moitos foráneos seguramente coñecen ben. Con todo, ninguén como elas e como os propios residentes poden mostrar un modo de vida que perdurou durante moitos séculos e que seguramente xa tocou fin, aínda que aínda queda xente para contalo porque o viviu. O proxecto xa tivo un recoñecemento inicial en forma de premio.
As promotoras da iniciativa son Amelia Amigo, Gertrudis Pardo, Mariló Ramos e Elba González. Teñen explotacións gandeiras ou outras ocupacións, pero as catro residen no municipio cervantino.
Cos Ancares de Meu pretenden ofrecer unha serie de actividades de tempo libre e rutas ambientais. «As actividades teñen lugar nas nosas propias casas e terras e baséanse en dar a coñecer como viviu e ainda vive e traballa a xente dá comarca», afirma Amelia Amigo. Gertrudis Pardo recalca tamén que as rutas ambientais teñen como obxectivo «mostrar e ensinar a interpretar a natureza prodixiosa dá Reserva dá Biosfera dos Ancares».
O xerme
O ano pasado o Grupo de Desenvolvemento Rural organizou un curso sobre alternativas para emprendedores. elas apuntáronse e realizárono durante os meses de xaneiro e febreiro. En contra do habitual, pouco tempo logo de rematalo, en marzo, xurdiu a idea e as catro puxéronse de acordo e en marcha. Co asesoramento do órgano que programara o curso, elaboraron un proxecto que presentaron a un concurso convocado pola Xunta, fallado en maio. Conseguiron o primeiro premio na modalidade de proxectos experimentais.
Segundo sinalan Amelia e Gertrudis, constaba de dúas fases, cunha dotación de 3.000 euros para a primeira, que consistía só na presentación do propio proxecto. A segunda requiría a constitución formal da empresa, proceso que aínda non teñen completado. En total, descontados os impostos, recibiron preto de 6.000 euros. Entre outros detalles, nestes momentos están pendentes do visto e prace aos estatutos por parte da Subdelegación do Goberno, pero paralelamente xa van concretando e puíndo as ideas teóricas expostas no proxecto para o seu posterior posta en práctica.
Como ata o momento non tiveron que facer grandes desembolsos dado que dispoñen do diñeiro xerado polo premio, tampouco lles está causando un especial contratempo a demora nos trámites burocráticos, á marxe do atraso na entrada en servizo da empresa. Ademais, todas teñen as súas propias ocupacións, xa que esta iniciativa está concibida como un complemento.
«Ideamos a cooperativa como unha actividade complementaria á renda familiar que xenere autoemprego e influa non desenvolvemento xeral dos Ancares. Ou noso obxectivo é chegar a un amplo espectro de clientes, aínda que as actividades están pensadas fundamentalmente para escolares polo seu compoñente lúdico e educativo», din estas portavoces ocasionais.
Extremo da Cordilleira Cantábrica e lugar fronteirizo
Tendo en conta as especiais características da zona, era lóxico que estas emprendedoras orientasen o seu proxecto ao medio natural. Recordan que Os Ancares son o comezo ou o remate da Cordilleira Cantábrica, e unha zona fronteiriza na que conflúen as comunidades galega, leonesa e asturiana, coas súas peculiaridades naturais, culturais e etnográficas.
Destacan igualmente que eses valores naturais están recoñecidos por varias figuras de protección en ámbitos diversos, como a Rede Natura 2000 e a máis recente Reserva da Biosfera, que lle outorgou a Unesco no ano 2006.
No hay comentarios:
Publicar un comentario